We zijn nu al een week in Costa Rica maar hebben in echt nog geen Toekan gezien, alleen op de ansicht kaarten hier. We gaan op weg naar Monteverde, dat bekend is om z'n nevelwoud (cloud Forrest). Ook hier worden we hartelijk ontvangen, door Randall de eigenaar van de B&B en vogel kenner. Hij geeft hij ons uitleg over de dingen die we kunnen zien en doen. En hij verteld dat de Toekan hier elke dag bij schemering wel te zien is, en wijst ons de favoriete fruitbomen van de Toekan. Nou we hebben goede hoop hem hier te zien. Naast ons zit een Japans stel, echte vogelaars blijkt, want 's morgens om half zes, zien we hem al patrouilleren tussen de fruitbomen met een Fototoestel met MEGA Telelens. Als we rustig aan ons ontbijt zitten is het raak, wij met onze simpele 200mm zoomlens zien niets, maar onze Japanse buren (die eten met foto toestel in de aanslag) zien ineens de Toekan en tonen ons met trots hun scherp geschoten foto's, hij zit verstopt in een boom ver weg.
Vanmorgen maken we een mooie wandeling door het Nevelwoud. We zijn al in de buurt, want onderweg moeten we ondanks het een strak blauwe lucht is soms de ruitenwisser aanzetten.
Met de wandeling via "Hanging bridges" loop je soms boven of tussen de bomen. Een mooi stukje natuur.
's middags bekijken we het Nevelwoud nogmaals maar dan in vogelvlucht, of te wel met een kabelbaan (Zipline, Canopy). Eerst harnas aan en met een busje de berg op, en dan kan de afdaling beginnen. Sjaak krijgt als enige van de groep een extra harnas (?) Heeft dit soms iets met mijn gewicht te maken? maar vriendelijk als de Tico's (=Costaricanen) zijn, ontkennen dit "no, it's for your convenience sir" 😌 . We hebben dikke leren handschoenen aan waarmee je zou kunnen afremmen, door je hand op de kabel te leggen. Maar dat hoeft niet, tenzij je hiervoor instructie krijg van de man die jou opvangt.
Nou instructie hebben we nooit gezien, en als we na 14 afdalingen van boom naar boom (met 14 maal met het gevoel we dat ze ons niet op tijd kunnen stoppen 😅 ) bij de laatste etappe van 1 km aankomen, trekken we een speciaal outfit aan voor de SUPERMAN afdaling.
Hier een kort videootje, die laatste afdaling (bij 1:30) vonden we echt SUPER. Je had echt het gevoel dat je vloog (met een gangetje van 70km/u). En ik ben trots op m'n SUPERWOMAN Carla !
De volgende morgen nemen we afscheid van Randall (hij verontschuldigt zich erg dat hij ons de Toekan niet heeft laten zien. Het komt door de harde wind daar houden ze niet van en verstoppen zich in de bomen). We dalen weer af naar de kust de eerste 35 km is de weg echt heel slecht...
...Het is niet allemaal slecht hoor, want daarna rijden we langs de kust over de "Pan-American Highway" (die loopt door heel (noord+zuid) Amerika). Het is zondag 1e paasdag, we zijn nu 1 nachtje in een Hotel aan het strand van Esterillos Este een kleine rustige kustplaats.
We willen morgen naar National Park Manuel Antonio, maar komen er net achter dat deze altijd op mandag gesloten is (om de dieren in het park ook wat rust te gunnen), balen 😩. We rijden daarom gelijk door naar Uvita.
daar hebben ze ook een Nationaal Park aan de zee, om even in af te koelen.
T'ís hier wel altijd wel even uitkijken met riviertjes die op zee uitkomen, want daar kunnen krokodillen in zwemmen.
We verblijven hier bij een Frans stel dat sinds begin dit jaar hier een mooi plekje met 5 lodges heeft geopend. Ziet er nog allemaal netjes (bijna westers) uit. Marc de eigenaar verteld dat ook in zijn bomen 's morgens Toekans zitten 😁 we blijven nog hoop houden dat we 'm deze vakantie nog gaan zien...
Vanmorgen maken we een mooie wandeling door het Nevelwoud. We zijn al in de buurt, want onderweg moeten we ondanks het een strak blauwe lucht is soms de ruitenwisser aanzetten.
Met de wandeling via "Hanging bridges" loop je soms boven of tussen de bomen. Een mooi stukje natuur.
's middags bekijken we het Nevelwoud nogmaals maar dan in vogelvlucht, of te wel met een kabelbaan (Zipline, Canopy). Eerst harnas aan en met een busje de berg op, en dan kan de afdaling beginnen. Sjaak krijgt als enige van de groep een extra harnas (?) Heeft dit soms iets met mijn gewicht te maken? maar vriendelijk als de Tico's (=Costaricanen) zijn, ontkennen dit "no, it's for your convenience sir" 😌 . We hebben dikke leren handschoenen aan waarmee je zou kunnen afremmen, door je hand op de kabel te leggen. Maar dat hoeft niet, tenzij je hiervoor instructie krijg van de man die jou opvangt.
Nou instructie hebben we nooit gezien, en als we na 14 afdalingen van boom naar boom (met 14 maal met het gevoel we dat ze ons niet op tijd kunnen stoppen 😅 ) bij de laatste etappe van 1 km aankomen, trekken we een speciaal outfit aan voor de SUPERMAN afdaling.
Hier een kort videootje, die laatste afdaling (bij 1:30) vonden we echt SUPER. Je had echt het gevoel dat je vloog (met een gangetje van 70km/u). En ik ben trots op m'n SUPERWOMAN Carla !
De volgende morgen nemen we afscheid van Randall (hij verontschuldigt zich erg dat hij ons de Toekan niet heeft laten zien. Het komt door de harde wind daar houden ze niet van en verstoppen zich in de bomen). We dalen weer af naar de kust de eerste 35 km is de weg echt heel slecht...
...Het is niet allemaal slecht hoor, want daarna rijden we langs de kust over de "Pan-American Highway" (die loopt door heel (noord+zuid) Amerika). Het is zondag 1e paasdag, we zijn nu 1 nachtje in een Hotel aan het strand van Esterillos Este een kleine rustige kustplaats.
We willen morgen naar National Park Manuel Antonio, maar komen er net achter dat deze altijd op mandag gesloten is (om de dieren in het park ook wat rust te gunnen), balen 😩. We rijden daarom gelijk door naar Uvita.
daar hebben ze ook een Nationaal Park aan de zee, om even in af te koelen.
T'ís hier wel altijd wel even uitkijken met riviertjes die op zee uitkomen, want daar kunnen krokodillen in zwemmen.
We verblijven hier bij een Frans stel dat sinds begin dit jaar hier een mooi plekje met 5 lodges heeft geopend. Ziet er nog allemaal netjes (bijna westers) uit. Marc de eigenaar verteld dat ook in zijn bomen 's morgens Toekans zitten 😁 we blijven nog hoop houden dat we 'm deze vakantie nog gaan zien...
Wauw, wat een prachtige ervaring zo door t oerwoud. Knap dat jullie dat durfden! Liefs, Linda
BeantwoordenVerwijderen